Depresja sezonowa w ADHD
- milokoprowska
- 17 gru 2024
- 4 minut(y) czytania
Zaktualizowano: 30 mar
Okres jesienno-zimowy dla wielu osób jest początkiem wystąpienia sezonowych zaburzeń afektywnych. Wśród osób z ADHD ryzyko wystąpienia depresji jest zauważalnie wyższe niż u osób neurotypowych. Dlatego warto monitorować zmiany w swoim stanie psychicznym.

Czym jest ADHD?
Zespół nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi (ADHD od ang. attention deficit hyperactivity disorder) według klasyfikacji medycznych uważany jest za zaburzenie neurorozwojowe. Charakteryzuje się następującymi objawami:
Deficyt uwagi – łatwe rozpraszanie, trudności z dłuższą koncentracją, częste zapominanie
Nadpobudliwość psychoruchowa - duża potrzeba ruchu lub niepokój ruchowy przy braku aktywności,
Impulsywność – trudności w kontrolowaniu emocji, przerywanie innym, impulsywne podejmowanie decyzji
Pierwotnie ADHD uznawane było za zaburzenie występujące u dzieci – głownie chłopców. Obecnie wiadomo, że mimo początku występowania objawów w dzieciństwie dotyczy ono również osób dorosłych oraz kobiet w podobnym stopniu co mężczyzn. Badania nad ADHD skupiały się częściej na objawach typowych dla mężczyzn i chłopców, co prowadziło do mniejszej reprezentacji kobiet i dziewczynek. Brakowało w mich między innymi uwzględnienia werbalnych objawów nadaktywności. Ponadto u kobiet częściej obserwuje się maskowanie swoich objawów przed otoczeniem. Inną przyczyną tego stanu są mniej zewnętrznie widoczne zachowania nadaktywne u kobiet oraz współwystępujące zaburzenia lękowe i depresyjne (Hinshaw, i in., 2021). Trudności wynikające z ADHD mogą dotyczyć: edukacji, kontaktów społecznych, bliskich relacji, pracy, samooceny oraz czasu wolnego i zainteresowań.
Czym jest depresja?
Depresja jest afektywnym zaburzeniem nastroju charakteryzującym się:
Utrzymującym się okresem obniżonego nastroju
Utratą zainteresowań i zmniejszeniem odczuwania przyjemności
Zmęczeniem oraz obniżonym poziomem energii
Tym objawom mogą towarzyszyć inne, takie jak:
Zaburzenia snu
Osłabiona koncentracja
Zmniejszony apetyt
Obniżenie pewności siebie
Myśli i zachowania samobójcze
Poczucie winy
Depresja może mieć charakter przewlekły, a także nawracający, może też[KM3] różnić się nasileniem. Łagodniejszym w przebiegu, ale dłużej utrzymującym się typem depresji jest dystymia. W trakcie jej występowania mogą się pojawiać epizody depresyjne oraz krótkie okresy lepszego samopoczucia.
Depresja sezonowa
Sezonowe zaburzenia afektywne (SAD) nie są jednostką zaburzenia, ale opisem sezonowego występowania objawów zaburzeń nastroju. Pojęcie odnosi się do okresu nasilenia objawów depresyjnych oraz następującego ich ustania lub zmianę w stronę epizodu manii (wyraźnie podwyższonego nastroju oraz impulsywności) lub hipomanii (o mniejszym nasileniu). W przypadku osób zmagających się z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym – zaburzeniem nastroju charakteryzującym się naprzemiennymi lub mieszanymi epizodami manii, hipomanii oraz depresji. SAD charakteryzuje się zbliżonym okresem nasilenia i ustąpienia objawów w kolejnych latach (Roecklein, 2020). Najczęściej jej początek przypada na okres jesienno-zimowy, a ustąpienie objawów przypada na okres wiosenny. Przyczyn występowania depresji sezonowej szuka się w niedoborze światła słonecznego oraz podwyższonego poziomu melatoniny (hormonu snu).
Współwystępowanie
Wśród osób ze zdiagnozowanym ADHD zaburzenia nastroju stanowią od 27% (Amons, 2006) do nawet 40% (Roh, i in., 2023), z kolei występowanie depresji sezonowej było trzykrotnie wyższe niż wśród osób neurotypowych i wynosiło 10 %, natomiast słabiej nasilone objawy poniżej progu klinicznego wynosiły 12% (Dora, i in., 2016). Różnice w częstości występowania depresji sezonowej można tłumaczyć sezonowymi zaburzeniami snu. Wśród kobiet z ADHD depresja jest nawet 2,5 razy częstsza niż wśród mężczyzn z ADHD (Biederman, 2008).
Mechanizmy powstawania depresji u osób z ADHD
Wiele z objawów ADHD w sferach relacyjnych, zawodowych, emocjonalnych, pamięciowo-uwagowych może przyczynić się do większego ryzyka wystąpienia depresji. Trudności wynikające z problemów z uwagą i impulsywnością w funkcjonowaniu codziennym mogą przyczynić się do obniżenia: samooceny, nastroju, pewności siebie. Wśród nich możemy wyróżnić na przykład:
Trudności z podejmowaniem decyzji
Trudności pamięciowe
Gorsze jakościowo relacje interpersonalne
Mniejszą satysfakcję z życia zawodowego, osobistego oraz społecznego
Wyższe ryzyko bezrobotności
Cechami wspólnymi między depresją a ADHD są:
Osłabiona koncentracja uwagi
Trudności pamięciowe
Trudności w kończeniu zadań
(Katzman, i in., 2017)
Wystąpienie epizodu depresyjnego może dodatkowo nasilić odczuwane objawy i negatywnie wpłynąć na codzienne funkcjonowanie oraz nastrój.
W biologicznych modelach współwystępowanie depresji można wyjaśnić podobnym działaniem genów receptorowych serotoniny i dopaminy - neuroprzekaźników istotnych w obrazie medycznym zarówno ADHD jaki i depresji (Levitan, 2002). W okresie jesienno-zimowym nieprawidłowe działanie wspomnianych neuroprzekaźników może być wywołane niedoborem światła i zmienionym okresem cyklu snu i czuwania.
Leczenie depresji wśród osób z ADHD
Leczenie depresji przynosi najlepsze efekty w połączeniu psychoterapii oraz farmakologii w kierunku zarówno ADHD jak i depresji (Katzman, i in., 2017). Wśród metod leczenia depresji sezonowej wyróżnia się fototerapię, mającą na celu uzupełnienie niedoboru światła. Istnieją badania potwierdzające jej skuteczność, jednak potrzeba kolejnych badań na większą skalę potwierdzających skuteczność metody (Chen, i in., 2024).
Ponadto sam fakt postawienia diagnozy i jej akceptacji może mieć charakter chroniący przed wystąpieniem depresji u osób, które obwiniały się o przeszłe niepowodzenia wynikające z ADHD (Young, i in., 2008).
Jeśli zauważasz wymienione objawy u siebie lub bliskich Ci osób zwróć się o pomoc do lekarza psychiatry oraz psychologa. Istnieją również formy bezpłatnej pomocy psychologicznej dla osób dorosłych:
Centrum Wsparcia dla Osób Dorosłych w Kryzysie Psychicznym
czynny całodobowo, 7 dni w tygodniu
800 70 2222
Oraz bezpłatne formy wsparcia dla osób LGBTQIA+:
Lambda Warszawa
Telefon Zaufania dla osób LGBT i ich bliskich
czynny od poniedziałku do piątku w godzinach 18.00–21.00+48 22 628 52 22
Poradnictwo psychologiczne
zapisy od poniedziałku do piątku w godzinach 16.00–18.00
+48 22 628 52 22
Telefon Zaufania Dla Dzieci i Młodzieży
czynny całodobowo, 7 dni w tygodniu
116 111
Bibliografia
Amons, P. J. T., Kooij, J. J. S., Haffmans, P. M. J., Hoffman, T. O., Hoencamp, E. (2006). Seasonality of mood disorders in adults with lifetime attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD). Journal of Affective Disorders, 91(2-3), 251–255. https://doi.org/10.1016/j.jad.2005.11.017
Biederman, J., Ball, S. W., Monuteaux, M. C., Mick, E., Spencer, T. J., McCreary, M., Cote, M., Faraone, S. V. (2008). New Insights Into the Comorbidity Between ADHD and Major Depression in Adolescent and Young Adult Females. Journal of the American Academy of Child Adolescent Psychiatry, 47(4), 426–434. https://doi.org/10.1097/chi.0b013e31816429d3
Hinshaw, S. P., Nguyen, P. T., O’Grady, S. M., Rosenthal, E. A. (2021). Annual research review: Attention‐deficit/hyperactivity disorder in girls and women: Underrepresentation, longitudinal processes, and key directions. Journal of Child Psychology and Psychiatry 63(4), 484–496. https://doi.org/10.1111/jcpp.13480
Katzman, M. A., Bilkey, T. S., Chokka, P. R., Fallu, A., Klassen, L. J. (2017). Adult ADHD and Comorbid disorders: Clinical Implications of a Dimensional Approach. BMC Psychiatry, 17(1). https://doi.org/10.1186/s12888-017-1463-3
R.D. Levitan, M. Masellis , V.S. Basile , R.W. Lam , U. Jain , A.S. Kaplan , S.H. Kennedy, G. Siegel , M.L. Walker , F.J. Vaccarino , J. L. Kennedy. (2020). Polymorphism of the serotonin-2A receptor gene (HTR2A) associated with childhood attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) in adult women with seasonal affective disorder. Journal of Affective Disorders ,71, 230–233.
Young, S., Bramham, J., Gray, K., Rose, E. (2008). The Experience of Receiving a Diagnosis and Treatment of ADHD in Adulthood. Journal of Attention Disorders, 11(4), 493–503. https://doi.org/10.1177/1087054707305172